165 Wielopoziomowa Drużyna Harcerska "KOLIBRY" z Siemyśla

Początki ruchu skautowego na świecie

Przełom XIX i XX w. to czas, kiedy zaczął obowiązywać pogląd, że najważniejszym zadaniem w toku wychowania jest tylko rozwój umysłowy człowieka. Opierając się na tym poglądzie zakładano, że im wyższe wykształcenie będzie posiadać jednostka, tym wyższy będzie jej społeczny, moralny i etyczny poziom.
 

Powstanie i rozwój nowych prądów filozoficznych, na bazie których zaczęto stosować nowatorskie koncepcje pedagogiczne sprawił, iż obok rozwoju umysłowego trzeba również troszczyć się o emocjonalny rozwój dzieci i młodzieży poprzez rozwój ich wyobraźni, wrażliwości oraz życzliwości w stosunku do otaczającego ich świata.

W wyniku tego, pod koniec XIX i na początku XX wieku zaczęły się tworzyć w krajach Europy Zachodniej ruchy młodzieżowe wcielające w większym lub mniejszym stopniu te nowatorskie koncepcje pedagogiczne. Jednym z takich ruchów powstałym w Wielkiej Brytanii był skauting, którego twórca, generał Robert Baden-Powell, zastosował zasady pedagogiczne, jak na owe czasy, wręcz rewolucyjne.

 

Skauting

W 1907 r.  pojawił się skauting, który stworzył Robert Boden-Powell, który kierował się nie tylko religią, ale patriotyzmem i wychowaniem młodzieży,

Na pomysł stworzenia organizacji skautingowej Baden-Powell wpadł w czasie wojny burskiej w latach 1899-1902, w czasie oblężenia twierdzy Mafeking. Ze względu na szczupłe siły obrońców, Baden-Powell zorganizował z małych chłopców korpus kadetów, który spełniał funkcje ordynansów, łączników i zwiadowców. Młodzi chłopcy w ciężkich warunkach oblężenia doskonale wywiązywali się ze swojego zadania.

 

Obóz na wyspie Brownsea

Baden-Powell chciał wiedzieć, jak jego idea zafunkcjonuje, czy małe zespoły tworzone przez młodzież będą funkcjonować czy też nie. Nie był pewny, czy młodzież w tym wieku uzna kierownictwo kogoś spośród siebie. Nie było to wówczas takie oczywiste czy zastępowy, któremu powierzy się zadanie koordynowania realizacji wspólnych ustaleń, nie nadużyje swojej władzy i odpowiedzialności, i że rola przywódcy zostanie zaakceptowana. Pewne wątpliwości budziło to, jak młodzi skauci będą przyjmować różne propozycje zadań.

Życie pod gołym niebem dzień i noc, w czasie ulewy i pięknej pogody, było dla większości uczestników tym, czego do tej pory jeszcze nie doświadczyli. Przy ognisku nie spuszczali oczu z Generała, kiedy opowiadał im swoje dotychczasowe przygody i przeżycia. Nie zaskoczyło go to, że te radosne grupki chłopców tak szybko się zżyły i zgrały, że swe decyzje i postanowienia ze względów ambicjonalnych realizowały bez rozkazów, bez oglądania się na nagrody czy kary. Świadczyło to w całej rozciągłości o wspaniałym sukcesie idei skautingu. W dniu 9 sierpnia 1907 zakończył się obóz na wyspie Brownsea, zapoczątkowując zarazem dzieje ruchu skautowego.

 

Rozwój idei skautowej

Wyjaśniała ona w sposób prosty tajemnice przyrody, uczyła rozpoznawać ptaki i zwierzęta, jak chronić się przed niebezpieczeństwami natury, jak opatrzyć rany, jak przeżyć czy żyć skromnie w niezagospodarowanym środowisku.

Idea Baden-Powella została z pewnymi oporami i powściągliwością zaakceptowana przez trzy najważniejsze środowiska wychowawcze: rodziców, szkołę i kościół.

 

Dziewczęta

Ruch skautek - dziewcząt został założony w 1909 roku. Robert Baden-Powell uważał, że ruch skautek powinien być prowadzony przez kobiety i dlatego w 1910 poprosił o pomoc swoją siostrę Agnes, później dołączyła się żona Bi-Pi, Lady Olave Baden Powell.

Symbolem skautingu żeńskiego stała się złota koniczynka na niebieskim tle. Kolory te symbolizują słońce świecące ponad wszystkimi dziećmi na całym świecie, a trzy płatki koniczyny oznaczają trzy części Przyrzeczenia Skautowego, a więc: służbę Bogu, pomoc bliźnim i posłuszeństwo Prawu. Igła busoli wewnątrz listka wskazuje prostą i niezmienną drogę do celu, a duże gwiazdki na bocznych płatkach - Prawo i Przyrzeczenie. Podstawa łodyżki to płomień miłości rozpalony pomiędzy ludźmi na całej ziemi.

 

Założenie harcerstwa w Polsce

Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP) – największa polska organizacja powstała 1 listopada 1918 przez Andrzeja Małkowskiego, z połączenia wszystkich wcześniej działających organizacji harcerek i skautingu, z trzech zaborów. Jest wychowawczym, patriotycznym, dobrowolnym i samorządnym stowarzyszeniem otwartym dla wszystkich bez względu na pochodzenie, rasę czy wyznanie.Ruch skautowy na ziemiach polskich zaczął rozwijać się w 1910. Formalnie Związek Harcerstwa Polskiego powstał na zjeździe zjednoczeniowym w Lublinie w listopadzie 1918. W latach 20 dwudziestego wieku ZHP był współzałożycielem WOSM i WAGGGS

 

W skrucie

 

22 lutego 1857 - w Londynie urodził się twórca skautingu Robert Baden-Powell

1880-1890 - Ernest Thompson Seton i D.C.Beard stosują metody zbliżone do skautowych wśród młodzieży amerykańskiej. Jednocześnie Robert Baden-Powell stosuje zwiady, podchodzenie i tropienie wśród żołnierzy angielskich.

1899 - Robert Baden-Powell dowodzi obroną południowoafrykańskiego miasta Mafeking wykorzystując do służby łącznościowej, porządkowej i wartowniczej oddziały skautów.

1907 - Robert Baden-Powell organizuje na wyspie Brownsea w Wielkiej Brytanii pierwszy obóz skautowy.

1908 - Ukazuje się "Scouting for Boys" Roberta Baden-Powella.

1909 - Pierwszy zlot skautów w Anglii (11 tys. uczestników).

1913 - W Birmingham (Wielka Brytania) odbywa się zlot skautów z całego świata. Wśród 30 000 uczestników udział bierze też 56-osobowa grupa instruktorów z Polski z Andrzejem Małkowskim na czele. Grupa ta, występując pod amarantową flagą z Białym Orłem zostaje uznana przez BiPi za reprezentację narodową Polski.

1920 - I Zlot Międzynarodowy (Jamboree) w Londynie. Roberta Baden-Powella obwołano Naczelnym Skautem Świata.

1924 - II Jamboree w Kopenhadze (Dania).

1929 - III Jamboree w Wielkiej Brytanii (okolice Birkenhead).

1933 - IV Jamboree w Gödöllő k. Budapesztu (Węgry).

1937 - V Jamboree w Holandii.

8 stycznia 1941 - w Kenii umiera założyciel skautingu generał lord Baden-Powell.